Biraz büyümüşüm.Annemin elinden tutuyorum. Yanımızda Hanım Anne. Büyüğümüz. Atamız demek yerinde olur. Kaniye Halam. Zaman nasılda hızla akıyor. Burası Zile' nin tren hattı üzerinde bulunan mahallesi "İstasyon". Çocukluğumun puslu görüntüleri arasında bir çok hikayesi var. Buharlı kara trenler ve onların çığlıklar atarak ilerleyişi. katran kaplanmış demir yolu taşları. İnsanın burnunu yakan bir koku ile tren raylarının altında dizi dizi yatan ağaç kütükler.
Zaman akar. Zaman değişir değiştirir. Biz anlayamasakda formasyon devam eder. Belki o kötü yargıyı biz insanlar uydurmuşuzdur. Sanki Hayat ölürmüş gibi. Hay hep Hay. Hay hep Hu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder